من چگونه سوی خیمه خبرت را ببرم؟            خبــر ریخـتــن بــال و پرت را بـبـرم

واژه‌های بدنت سخت به هم ریخته است            سینه‌ات یا جگرت یا که سرت را ببرم؟

مثل مـادر وسـط کوچه گرفـتـار شدی            تـن پـامــال شـده در گـذرت را بـبـرم

ولـدی لـب بـزن و نـام مـرا بـاز بـبـر            تا به هـمـراه نسـیم این اثـرت را ببرم

ارباً اربا تر از این قامت تو قلب من است            چـونکه بایـد بدن مخـتـصرت را ببرم

میوه‌های لب تو روی زمین ریخته است            بــا عـبـا آمــده‌ام تــا ثـمـرت را بـبـرم

بت شکن بودی وپیش از همه مبعوث شدی            حــالـیــا آمــده‌ام تــا تـبـرت را بـبــرم

شبه پیغمبر من معجزه‌ها داری، حیف!            قسـمت من شـده شق القـمرت را ببرم

سفره‌ات پهن شده در همۀ دشت، کریم!            سهم من هم شده سوز سحرت را ببرم

لشـگر روبـرویت «آکلة‌ الاکـباد» اسـت            کاش می‌شد که علی جان جگرت را ببرم

بدنی نیسـت که تشـیـیـع کنم، مجبـورم            تکّه تکّه تـنی از دور و بَـرت را ببرم

ترسم این است که لب بر لب تو جان بدهد            بگُـذار ایــن پـدر محـتضـرت را ببرم

مادرت نیست ولی منتظر سوغات است!            عطر گیسوی تو از این سفرت را ببرم